Mary Janes en gehaakte mutsjes

Zo, op de laatste dag in januari kan er nog wel een blog uit. Ik ben alleen veel te druk om mijn blog echt goed bij te houden. Ik haak zó veel en mijn haak-to-do-list wordt alleen maar langer in plaats van dat ik dingen af kan strepen ;) Je zou verwachten dat ik vorige week heel veel heb kunnen doen, doordat er zo veel sneeuw lag. Maar ik, de eeuwige koukleum, stond constant op de heuvel om te gaan sleeën met mijn zoon. En ik vond het nog leuk ook. Zou ik dan toch een verkapte ijskoningin zijn? Sterker nog; ik durf wel te stellen dat ik de sneeuw mis. En ik vind het waanzinnig jammer dat ik niet hebben kunnen schaatsen.

Op dit moment ben ik bezig met het haken van mutsjes, en slofjes en vliegtuigen en ik zie zoveel leuke dingen dat ik onderhand een haakmarathon met mezelf zou kunnen houden. In mijn haakkamer, (die ik overigens niet heb, maar dat is wel mijn droom)Ik heb zelfs al een geweldige mooie kast gezien voor al mijn katoen en wol. Maar die kast is zo groot dat ie enkel in stukken gezaagd hier in huis zou kunnen komen. En dat zou wel heel erg zonde zijn hè. De enorme opbergbox die ik pas voor mijn katoentjes heb gekocht barst nu al uit z'n voegen, dus eigenlijk wil ik die kast gewoon. Maar er zijn grenzen, zelfs voor mij.
De slofjes op de foto heb ik gister gehaakt, als tussendoorprojectje. En man, wat vind ik het leuk om zulke inieminidingen te haken zeg. Ik kan me ook niet meer voorstellen dat mijn zoon het ooit heeft kunnen pas. Maar ook hij is toch echt een schattig klein baby'tje geweest ;)

Gelukkig komt hij met allerlei ideeën om te haken of kiest hij de kleuren uit, zo kan hij toch een beetje meedoen met mijn allergrootste hobby.
Nu ben ik bezig met een pilotenmutsje voor in newborn-formaat en ik ben er nu al trots op. Het is bijna af en dan kan ik iemand er heel erg blij mee maken. Wat het precies wordt is nog een verrassing, maar als het af is zet ik het op mijn blog natuurlijk.

Ik heb pas trouwens een nieuwe wolwinkel bij mij in de stad ontdekt. Nou ja, voor mij is het nieuw, die winkel zit er al jaren, whahaha. Maar wát een walhalla zeg, alles wat ik leuk vind verkopen ze daar. Dat wordt zeker weten mijn nieuwe hangplek en niet in de laatste plaats omdat daar zo'n lieve kat rondloopt die nog net niet op je schouder springt en een rondje met je mee loopt ;) Het enige gevaar van die winkel is dat ik er elke dag heel wil en dan komt er natuurlijk nooit een einde aan mijn to do-list. Maar dat is ook eigenlijk helemaal niet de bedoeling. Ik zou er zwaar moedeloos van worden als ik niks meer te haken heb en er ook niks in het verschiet ligt.